schrijver, dichter, beeldend kunstenaar
Gisteren het blokgedicht waarover Heleen Wilkens me schreef. Ze had het gelezen, er een kopie van gemaakt en die kopie opgehangen aan het schoolbord dat bij haar in huis hangt. Ze was benieuwd hoe haar gezin erop zou reageren. Ze had erop geschreven: ‘Wij snappen jullie best wel, hoor.’
Haar vijftienjarige dochter schreef eronder: ‘Wij jullie niet, maar dat is niet erg… Daar zijn jullie ouders voor :-)’
 | booxalivedotnl op Bruine vlag dan maar? |
 | Ellen op Bruine vlag dan maar? |
| Ellen van Dijk op Bruine vlag dan maar? |
 | Anneke op Bruine vlag dan maar? |
 | wiel op Canon A3-printer te geef |
 | Ted op ’66’ – mijn… |
 | Mieke van Hooft op ’66’ – mijn… |
| Ted op ’66’, de podcast s… |
 | Merten op ’66’, de podcast s… |
| Ted op ’66’ – mijn… |
 | Edith Baijens op ’66’ – mijn… |
| Ted op ’66’, de podcast s… |
 | Kate op ’66’, de podcast s… |
 | selmanoort op Ik heb een podcast gemaak… |
| Ted op Zieke geest |
tedvanlieshout.nu 
Het is dus niet erg en er hoeft niet iets tegenover te staan. Pffoe, heb ik mazzel hè.
heleenwilkens
15 maart 2014 at 00:43
Jij doet de was en ruimt de vaat
Voor bijna niemendal.
Wij laten je nog lang niet gaan.
Nee, echt wij zijn niet mal.
Jij zet de rommel aan de weg
En maait het lange gras
Jij bent gewoon een uitkomst hoor
Je komt ons goed van pas.
We zijn ontzettend blij met jou
We houden zoooo van jou
Wij nemen onze taken, lief,
Nu jij er bent, niet nauw.
Dat hoeft ook niet, want ouders, kind
’t Is een gegeven feit
Die hebben kinderen to keep
Ze willen ze nooit kwijt.
Jij snapt dat vast en zeker wel,
Lief slaafje van ons bei
Wij zijn gezegend met zo’n kind
Zo’n liefje zoals jij.
Co
15 maart 2014 at 14:51
Het hindert niks hoor pa en moe
We slaven ons wel dood
En als we dat dan eind’lijk zijn
Dan zijn we oud en groot.
Dan snellen we de deur uit zeg
Dat is een zwarte dag
Voor jullie, lieve oudertjes
Dan moet je aan de slag.
Dit knopje van het wasmachien,
Dat is voor bont gekleurd.
Gelukkig is het ruimen straks,
Zonder ons, zo gebeurd.
We houden veel van jullie hoor
Precies zoals je bent
Een onbegrijp’lijk moedertje
Een, voor ons, vreemde vent.
We werken nog een jaar of drie
Dan is het mooi geweest
Dan zijn wij niet meer langer lief
En klein en zeer bevreesd.
Nog even zullen we, als kind,
Doen wat er wordt gevraagd
Maar daarna nooit meer, zonder dat
‘t vermoed’lijk aan ons knaagt.
Co
15 maart 2014 at 19:07
Hemeltje lief, twéé maar liefst! Dank je wel, Co!
Ted
15 maart 2014 at 23:23
Dit is op Denis blogt! herblogd.
Denis Stirler
16 maart 2014 at 20:07