Mauritshuis in Den Haag weer open!

Gisteren ging het Mauritshuis in Den Haag weer open voor het publiek. Ik mocht er woensdag al even in. Dat kwam doordat ik meegewerkt heb aan een boek – er is op internet opmerkelijk weinig over te vinden, behalve dit – dat Het meisje met de parel heet, uitgegeven is door Leopold/Het Mauritshuis, en verhalen bevat die geschreven zijn bij schilderijen uit de collectie van het museum.

Ik dacht dat ik in mijn eentje zou kunnen ronddwalen door het museum, uitverkoren als ik me voelde, maar er waren op het tijdstip dat ik naar binnen mocht nog een stuk of driehonderd andere uitverkorenen, die echter eerst wilden borrelen, zodat ik als een van de eersten tóch het museum in kon glippen om rond te kijken. Zodoende lukte het toch om het gevoel te krijgen dat het museum exclusief voor mij open was.

Ik ben, vrees ik, maar één keer eerder in het Mauritshuis geweest en ik kon wellicht daardoor niet goed zien wat er allemaal veranderd is: aan en in het oude gebouw zelf, bedoel ik. Het gebouw is mooi schoongemaakt en er is een verzonken entree gekomen plus een geheel nieuwe vleugel, maar inwendig lijkt het Mauritshuis nog gewoon op zichzelf. Ik heb begrepen dat wandbekleding is vervangen, en wat zeker opviel is de nieuwe, abstracte plafondschildering die je op de foto ziet. Die detoneert niet, past echter ook niet echt bij de omgeving, voegt niets toe maar doet ook geen afbraak aan het geheel; ik weet niet precies waarom ze die schildering hebben aangebracht, maar het is waarschijnlijk erger dat ik niet meer weet wat er éérst te zien was.

Een paar schilderijen hangen op een ereplaats en dat is aangegeven door een extra wandplaat erachter en, in het geval van het Meisje met de parel van Vermeer, een halfrond hekje ervoor. Het gebouw leent zich niet echt voor ereplaatsen, omdat het huis destijds niet gebouwd is als museum maar als woonhuis. Er is wel een balzaal, maar die is niet ingericht als tentoonstellingsruimte van losse schilderijen.

De oude plafondschilderingen zijn schoongemaakt, maar ogen nog steeds bruinig en grauw; in een hoekje zie je hoe veel vuiler ze waren omdat daar het plafond opzettelijk onbehandeld is gebleven.

Via de grote entreehal in het souterrain kom je via nogal wat trappen in het nieuwe gedeelte, waar ik maar één nieuwe tentoonstellingsruimte heb aangetroffen. Daar is nu een expositie te zien rond het Mauritshuis zelf. De overige nieuwe ruimtes zijn een bibliotheek, een kinderwerkplaats, een brasserie en kantoorruimte. Voor bezoekers die alleen voor kunst komen biedt de nieuwe vleugel niet heel erg veel extra’s, en je handen wassen in de nieuwe toiletruimtes is een hachelijke onderneming, want de spoelbakken zijn ongewoon ondiep. Dat zal in de toekomst wel een kliederboel worden.

Maar het is allemaal mooi, functioneel en ondanks de ruime hal intiem gebleven. Ga erheen en wie bang is dat het te vol is de eerstkomende tijd, kan alvast bladeren in het boek dat Leopold ter gelegenheid van de heropening heeft gemaakt. Het heet dus Het meisje met de parel en andere verhalen over de meesterwerken van het Mauritshuis, met een omslag van Ingrid & Dieter Schubert en verhalen van onder anderen Imme Dros, Selma Noort, Floortje Zwigtman, Harry Geelen en Margje & Sjoerd Kuyper.