Annemarie van Haeringen in het Allard Pierson

Ik zag een filmpje van de Amsterdamse Wallen. Daar liepen zo veel toeristen, dat men alleen nog maar kon schuifelen. Dát heeft de warme belangstelling van wie Amsterdam bezoekt. De toeristen lagen allemaal te ronken en te ruften toen ik stipt om tien uur in de ochtend naar het Allard Piersonmuseum ging. Dat is het museum in de binnenstad dat de collecties van de Universiteit van Amsterdam deelt met het publiek. Ik dacht eigenlijk dat het ’t archeologisch museum van de stad was, maar dat ligt dus genuanceerder. Laatst bekeek ik er de tekeningen van Peter van Straaten en nu ging ik erheen voor die van Annemarie van Haeringen. Ik was er geheel alleen in het uur dat ik in het museum was. Eerst liep ik door de expositie van Annemarie en was enthousiast over de zorgvuldigheid waarmee die tentoonstelling is gemaakt. Daarna ging ik nog kijken naar de tentoonstelling over de musicals van Annie M.G. Schmidt. Heerlijk nostalgisch en ik kon gewoon meezingen met de liedjes die te horen waren, want er was toch niemand. Waaróm was er niemand? Het is een leuk museum, een beetje een sluip-door-kruip-door-museum met veel gangen die je door moet om ergens te komen. Het heeft alleen niet de náám en de aantrekkingskracht die de andere musea hebben en al helemaal niet de aantrekkingskracht die de hoerenbuurt heeft op het toerisme. Het is een beetje een ondefinieerbaar museum, want wat hebben antieke beelden met musical te maken? Je komt er in het museum in ieder geval niet achter en dat alleen al is een reden om je te verwonderen in het gebouw. Dat kan makkelijk, want het is bij de drukke Kalverstraat en je kunt er met een museumjaarkaart voor niks in. Je moet wel even een tijdslot kiezen en dat kan ter plekke op je telefoon, dus er is eigenlijk geen reden om er niet heen te gaan. En kom je om tien uur in de ochtend, dan heb je het museum helemaal voor jezelf alleen. Je kunt er de vaste collectie bekijken en dan zie je dus onder meer antieke beelden, maar ook de tijdelijke tentoonstellingen die licht werpen op cultuur van nu en van de laatste decennia. Echt een aanrader, óók voor wie de Wallen nou wel eens een keer gezien heeft.