Naaktfoto’s sturen

Ik glijd langzaam uit de tijd. Wat ik denk en weet, doet er steeds minder toe en dat begrijp ik ook wel: de toekomst is niet van mij, maar van jongere generaties en het gaat om hún manier van denken.

Ik hoorde een mevrouw op tv zeggen dat het versturen van naaktbeelden van jezelf onder jongeren doodnormaal is, en dat er een omslag in het denken nodig is om ervoor te zorgen dat ontvangers van zulk soort expliciet materiaal dat niet doorsturen.

Dat ergert mij en ik bijt op mijn lip om me er niet mee te bemoeien. Maar helemaal zwijgen, dat kan ik toch niet, en daarom fluister ik het hier, op dit stille plekje:

Ja, het verspreiden van naaktbeelden van jezelf is misschien wel van alle tijden, maar het is maf om te denken dat je het voor elkaar krijgt dat er geen misbruik van gemaakt wordt. Iedereen van mijn generatie weet dat als je een naaktfoto van jezelf stuurt je moet zorgen dat je niet herkenbaar bent voor derden. Dus zonder gezicht, zonder kenmerkende tatoeages in beeld: zonder bewijs dat jíj het bent.

Vroeger leerde je dat van vieze boekjes. Daar stonden contactadvertenties in van mensen die op zoek naar seksuele contacten zichzelf in de aanbieding deden met een knullig fotootje van zichzelf met het gezicht zwartgemaakt of uitgeknipt.

Het is heel simpel om dat te vertellen aan jongere generaties – voorlichting, heet dat – maar in plaats van jongeren dat te leren, worden ze aan gevaar blootgesteld doordat “deskundigen” zeggen: ‘Stuur gerust je naaktfoto, want degene die hem ontvangt moet er maar niks mee doen.’ – Nou, daar ben je mooi klaar mee!

Enfin, het is zoals het is. Niemand zit meer op mijn mening te wachten. Ook niet op een naaktfoto van mij. En dat is misschien nog wel het ergst.