Vermeer in het Rijks
Ik heb de Vermeertentoonstelling gezien in het Rijksmuseum. Is-ie de moeite waard? Zeker wel. Mooie schilderijen die je nooit meer in je leven live tezamen zult zien. Toch was ik er relatief gauw doorheen en ben de Aziatische afdeling eens gaan bezoeken, want in dat paviljoen was ik nog nooit geweest. Eerlijk gezegd vond ik het daar interessanter.
Als je alle Vermeers bij elkaar ziet, overvalt de gedachte je dat hij niet erg gevarieerd werkte. Veel schilderijen komen over alsof ze volgens een vaststaand stramien zijn geschilderd en vooral varianten zijn op elkaar. Dat wordt versterkt doordat schilderijen soort bij soort zijn opgehangen. Daardoor oogt de tentoonstelling toch een beetje saai. Er is gewoon te weinig afwisseling. Tegelijkertijd kom je tot het besef dat als je een Vermeer tussen schilderijen van andere kunstenaars ziet, de schoonheid ervan veel meer in het oog springt. Dat komt door de eenvoud van de voorstelling, het afwezig zijn van poespas en de aandacht voor de verstilling van het moment. Met andere woorden: maar mijn mening komt Vermeer het meest tot zijn recht als het werk te midden van de werken van andere kunstenaars hangt.
Daarbij was het zo druk – wij waren er al om negen uur in de ochtend en toen stond er een enorme rij – dat je nauwelijks in staat bent om even rustig voor een schilderij te blijven staan. Er staat ook nog een poortje om zo’n schilderij, zodat je het niet van heel dichtbij kunt bekijken. En er loopt dus altijd iemand in de weg. Of tien iemanden, beter gezegd.
Daarom vond ik het een verademing om eens te gaan kijken in het Aziatisch paviljoen. Daar bleek ik de enige toeschouwer, hetgeen ervoor zorgde dat een suppoost kwam kijken wat ik daar aan het doen was. Ik stond de gevarieerde kunst te bewonderen. Er hangt nu een schitterende collectie prenten in kleur en ik laat er graag een van zien.
Als je een kaartje voor de Vermeervoorstelling hebt, ga dan niet meteen na het bezoek weg, maar loop het Aziatisch paviljoen in. Hoef je niets voor bij te betalen! Met een Museumjaarkant kun je sowieso gratis naar het Aziatisch paviljoen.
tedvanlieshout.nu 
de film ‘dichtbij vermeer’ vond ik prachtig. Naar de tentoonstelling ga ik in mei, dus dat is nog even wachten. Maar het viel mij ook wel op dat er een soort ‘blauwdruk’ is. Heb je op de aziatische afdeling het werk van edmund de waal gezien? Hangt tegenwoordig helaas zo dat je het niet goed kunt zien en ook niet waarom ik het ‘het gemeenste kunstwerk’ van het rijksmuseum noemde!
oehoeboeroe
17 maart 2023 at 21:15
Oei, ik heb vooral naar de kunst gekeken, niet zozeer naar de namen, vrees ik.
Ted
17 maart 2023 at 21:52
het werk van edmund de waal hangt bij de ingang op een plek waar je het alleen ziet als je omhoog kijkt. Het is een vitrinekast met hele kleine porseleinen vaasjes/potjes. Maar de vitrinekast heeft heel gemeen glas. Als je het van een afstand bekijkt is het glas helder, maar de vaasjes zijn heel klein en fijn dus die wil je (ik althans) graag van dichtbij bekijken. En als je dichterbij komt verandert het glas in matglas (vraag me niet hoe dat kan). Alleen zoals het nu hangt kun je er helemaal niet dicht bij komen helaas……….. Ik ben blij dat ik het wel gezien heb zoals het bedoeld is, maar heel jammer dat dat nu niet meer kan.
oehoeboeroe
17 maart 2023 at 21:56
voordat je naar tentoonstelling gaat, msschn leuk om ” melkmeisje” van M. Rozerood te lezen. En als je toch o.v en museumjaarkaart hebt, is reizen naar Harderwijk msschn leuk. Van Dokkum museum. 🙂
b3atrijs
18 maart 2023 at 07:32