Langzaam verdwijn ik uit de tijd (3, slot)
Het nieuwste nummer van ‘Tirade’ (491, april 2023) heeft als thema: ‘Verboden stemmen’. Hoewel mijn stem niet verboden is, ben ik toch gevraagd om een stuk te schrijven over de beperkingen die ik als schrijver ervaar. Dat heeft geresulteerd in een stuk dat iets meer dan drie pagina’s beslaat en dat ik eergisteren, gisteren en vandaag op deze plaats laat lezen. Wie het hele nummer tot zich wil nemen, kan terecht op tirade.nu. Daar wordt het nieuwe nummer nog niet aangeboden, maar dat zal vast snel gebeuren.
tedvanlieshout.nu 
Volgens mij is kunst die aan het denken zet een vorm van ultieme dienstverlening.
Als ik op een school met een boek van je werk, hoor je hersenen kraken, zie je ogen glimmen van plezier en zeggen monden opeens dingen die ze nooit eerder zeiden daar de woorden nog niet in die volgorde bedacht waren. Dus tja, daar zit je met je hulpverlening. Jakkes, maar ik ben er blij mee.
Hopelijk en ik hoop het zeer ga je voort; eigenzinnig en al.
En toekomst is zolang een mens leeft.
Co
17 april 2023 at 12:19
Als anderen een kunstwerk zien, beschouwen en vervolgens aanwenden als onderdeel van dienstverlening, is dat mooi meegenomen. Maar het moet niet zo zijn dat ik, om als kunstenaar te kunnen blijven bestaan, ertoe aangezet word om dienstbaar te zijn.
Ted
17 april 2023 at 17:21
Hahahahaha, Ted, zoals Bruegel in de tijd blijvend aan het denken zet, Ted, zo blijft kunst 🙂
b3atrijs
18 april 2023 at 13:06
voor iedereen toegankelijk die er de tijd voor maakt
b3atrijs
18 april 2023 at 13:26