Ommouw me: ‘Een aanrader die verrast en die je niet meer loslaat’

Op Pluizuit.be een fraaie bespreking van Eric Vanthillo over ‘Ommouw me’. Het boek is bestempeld tot ‘aanrader’. Lees het hieronder of op de site van Pluizuit: https://pluizuit.be/boek/ommouw-me/:

“Ted van Lieshout komt weer eens origineel en hoogst persoonlijk uit de hoek met deze verzenbundel in woord én in beeld waarin hij zijn eigen kleren de hoofdrol toebedeelt. Omdat, zo schrijft hij in het nawoord, “kleren zich steeds op de een of andere manier herinneren wie er in gezeten heeft. Die kleren zijn dus eigenlijk een gedicht waaruit iemand verdwenen is.” Naast zijn eigen kleren krijgen ook de kleren van zijn veertig jaar geleden overleden broer een belangrijke plaats, de pet van zijn vader, en meer stukken met een ziel en emotioneel geladen herinneringen.
Zoals steeds houdt hij alle touwtjes van deze bundel strak in de hand, wat leidt tot een publicatie waarin niets aan het toeval is overgelaten. Vol wijze woorden, speels en helder, diep rakend en vol mijmering over het leven en de dood, over de liefde en de vriendschap. De gedichten zijn soms kort en krachtig, soms verhalend en uitbundig. Knap hoe hij diepgang combineert met speelsheid, ernst met humor.

Het geheel is overzichtelijk opgebouwd in 7 hoofdstukken. Over kleren die aan willen (“Hij werd te dik. – Nee, zeg dat niet! – Zeg dat wij gekrompen zijn in de was.”). Over verlaten kledingstukken, schoenen en andere stukken (“Ik heb nog vaders pet, alleen, hij past me niet. Hij is te klein. Hoe kan het hoofd van een zoon groter dan dat van een vader zijn?”). Over kledingstukken die hun land verlieten zoals de Ghanese teenslippers of het hemd uit Istanbul. Over kledingstukken die aan willen of juist niet zoals het t-shirt met opdruk van het schilderij van Delacroix ‘De vrijheid leidt het volk’. Of het passionele gedicht over Ali, verdeeld over 7 jeansbroeken. En ook over zijn overleden broer (“Sta maar op, zei ik zacht en sloeg de deken weg. Ik hoefde verder niets te doen. Mijn broertje zag zelf ook wel dat alles verloren was en stapte dapper de dag uit, met mijn hand nog als het enige waar hij zich aan vast kon klampen.”). En veel meer.

Alle foto’s van de kledingstukken zijn haarscherp. Zij tonen vaak een opvallend detail en lijken in beweging te komen. Knap hoe de teksten erin verwerkt zijn: in een label in de kraag of binnen op een borstzak. En, zoals we bij van Lieshout gewend zijn, geeft hij helder inzage in het maakproces en verklaart hij in een nawoord netjes hoe dit boek is ontstaan en welke kledingstukken de selectie hebben gehaald. Maar ook verklaart hij kort bij elk hoofdstuk de kledingstukken die volgen en wat zij voor hem betekend hebben.
Kortom, weer een niet te missen persoonlijke bundel verzen in woord en in beeld waarin meester-schrijver van Lieshout zijn kunnen toont in al zijn verscheidenheid. Een aanrader die verrast en die je niet meer loslaat.”

Eric Vanthillo – april 2024