Iepenzaad

In Amsterdam zie je de sporen:
het sperma vliegt je om de oren,
het zaad ligt duimendik op straat,
de gracht drijft vol ejaculaat.

Kinderen graaien met hun hand
door de lozing als door zand
en hun ouders doen alsof
het geen kwakje is, maar stof.

Het is begonnen toen we sliepen,
eind april, als ieder jaar:
bijna tachtigduizend iepen
kwamen met z’n allen klaar.

Op 6 mei 2009, 27 april 2011, 14 mei 2012, 26 mei 2013, 6 mei 2014, 9 mei 2015, 14 mei 2016, 2 mei 2017, 13 mei 2018, 24 april 2019, 11 mei 2020, 21 mei 2021 en 10 mei 2022 zette ik bovenstaand gedicht op mijn weblog; het is een gewoonte geworden om elk jaar dit gedicht van mij online te zetten als de stad bezaaid ligt met iepenzaad. Vorig jaar plaatste ik het gedicht niet, omdat een massale uitstorting uitbleef. Dit jaar kwam de ejaculatie extra vroeg op gang, mede door harde rukwinden, maar niet al het zaad kwam daarbij los, dus er moest nog een tweede ejaculatie volgen. Die vindt nu plaats. – Iepenzaad wordt door keurige mensen eufemistisch ook wel iepenregen, lentesneeuw en iepenbloesem genoemd.

In het Huis De Pinto te Amsterdam hangt momenteel een uitvergrote versie van dit gedicht, dat door de initiatiefneemster op nogal wat punten is aangepast.