1001 Vrouwen uit de Nederlandse Geschiedenis

Heb ik weer wat te klagen? Jazeker. Ik ben gisterochtend naar de Bijzondere Collecties geweest van de Universiteit van Amsterdam omdat ik de tentoonstelling wilde zien die hoort bij het boek 1001 Vrouwen uit de Nederlandse Geschiedenis. Een boek dat ik absoluut wilde hebben – en inmiddels ook heb – en een tentoonstelling die ik graag wilde zien. Die tentoonstelling is aardig als je in Amsterdam woont en een museumjaarkaart hebt, maar als je er speciaal voor naar Amsterdam moet komen en je moet entree betalen, dan is de kans niet gering dat je er teleurgesteld vandaan komt. Ziet de tentoonstelling er dan niet mooi uit? Jawel! Zelfs heel mooi. Maar ook mager. Op de vitrineruiten zie je namen staan van vrouwen en daarachter zie je dan een object dat erbij hoort. Van koningin Wilhelmina bijvoorbeeld een hoed en van Hella Haasse een borstbeeld. Het is soms behoorlijk zoeken welk object bij welke naam hoort, maar gezond verstand helpt meestal wel een beetje, en die hoed van Wilhelmina, die herkende ik, en Hella Haasse ook. Maar wat héb je eraan? Je ziet in de meeste gevallen een naam die je niet kent met een object erbij dat je niks zegt; je zoekt vergeefs naar informatie, en mogelijk is die op iPads te vinden die in de drie zalen aanwezig zijn, maar ik had geen zin in gepuzzel & gezoek. Ik heb alles wel heel aandachtig bekeken en heb daar bijna een half uur over gedaan, maar als ik een tip mag geven: koop nou eerst dat boek van 1556 bladzijden van Els Kloek en lees er flink in, en ga dán pas naar de tentoonstelling.

Dat boek kost bijna 40 euro en is elke cent meer dan waard. Enthousiast over de vormgeving van Irma Boom en Julia Neller ben ik niet, ondanks mijn bewondering voor het feit dat ze deze klus hebben geklaard. Ik weet ook niet aan welke voorwaarden ze allemaal moesten voldoen om het boek te maken voor het prijskaartje dat eraan hangt, maar ik had gerust 10 of 15 euro meer willen betalen voor een groter boek met een grotere letter en een minder rouwachtig, meer vriendelijkogend omslag en met wít papier. Het stoort me enorm dat het boek is gedrukt op heel dun, roze papier, waardoor de piepkleine tekst niet goed afsteekt tegen de achtergrond, en die vaalroze gloed over het boek wekt de indruk dat er iets mis is aan je ogen: je hebt steeds de neiging om dat roze uit je eigen ogen te wrijven omdat het superlaf roze is. Maar verder heb ik niks te klagen: ik vind het geweldig dat het boek er is gekomen en als ik op tijd had geweten dat het in de maak was en sponsors zocht, had ik zeker weten bijgedragen, omdat mijn heldin in het boek staat en die is bij mijn weten niet gesponsord. Nu moeten jullie niet vragen wie mijn heldin is, want ik overweeg ooit een boek of toneelstuk over haar te schrijven, en dat zie ik voorlopig nog niet gebeuren, dus ik wil daar nog even stil over zijn. Maar ze stáát erin en ik vind dat ze te weinig tekst heeft meegekregen, maar daar heb ik vrede mee omdat die andere 1000 vrouwen er immers óók in moesten. Kopen dat boek en wel meteen! Het is uitgegeven bij Vantilt.